میدان نبرد....

آیا تاکنون به آغوش سبز پوش بزرگ رفته اید؟! یا تا بحال در کنار سربازانی ک با لباس سبز خود برای تو بسیج شده اند ک تو را عاشق خالق کنند و تو را به تفکر وا دارد راه رفته اید؟!
قدم گذاشتن در میان سربازان و گم شدن در آغوش آنها و سپردن دل و جان به آنها عالمی دارد. عالمی دارد ک خود را اسیر تفکر خلقت کنید ک به عاشقی فکر کنید . لذت بخش است نفس کشیدن در آغوش جنگلی  ک خالق آنرا برای من و تو آفریده است به امید عاشقی.
جنگل های سرسبزی ک درختان تنومند کهن سالش چون پیران هزاران خاطره دارند و چ زیباست ک در کنار یکی از آنها بروی گوش دهی به صدای بادی ک شاخ و برگ های این سربازان قدیمی را نوازش میکند ، سربازی ک از جثه اش پیداست ک برای عاشق کردن منو تو خیلی وقت است ک اضافه خدمت خورده است و در این پادگان پر از سرباز به تو فکر میکند .
اگر کمی بیشتر خود را در آغوششان گم کنی به آفرینش خلقت و معشوق پاکت پی خواهی برد ک چگونه دلبسته توست ؛ باصدای سازهای طبیعت و هم چنین همخوانی پرندگان با یکدیگر در تفکر این خلقت عظیم اسیرخواهی شد. دلت را به معشوق مهربانت بسپار و در مقابل این جهان سبزی ک برای تو بسیج کرده است عاشقی کن .
اسارت زیبایی است ؛ در بند خالق بودن با ارزش است.
حال تنها گوش و چشم و دل و سازت را به او ده تا نوای زیبایی از سرنوشت را بر تار وجودت بزند و خود چشم هایت را ببند و در آغوش این سبز پوش کهن سال خود را غرق کن..... ❤عشق❤...